برگزاری یک رویداد آن هم رویدادی به نام اینوتکس که قرار بود ، بزرگترین رویداد نوآوری و فناوری در کشور باشد و می خواهد لقب بزرگترين گردهمایی شركتهاى نوپا و نوآور در منطقه جنوب غرب آسیا را از آن خود کند ،کار سختی است.
سیناپرس نوشت: درست است که امسال دوازدهمین دوره این نمایشگاه در حال برگزاری است اما روز گذشته و امروز در بازدیدی میدانی از این رویداد می شد فهمید که نمایشگاهی بدون برنامه ریزی و مدیریت درست را شاهدیم.
اگر قرار است نام یک رویداد بین المللی را به دوش بکشیم کاش بدانیم اسم ایران و ایرانی را اینگونه و با برگزاری این مدل ها در عرصه جهانی خراب خواهیم کرد. کاش بدانیم که موضوع علم و فناوری را باید از مسائل سیاسی و سیاست زدگی و شوآف های همیشگی و مرسوم جدا کنیم(این یادداشت تا به امروز که دومین روز برگزاری نمایشگاه بود نگارش شده است و امیدواریم در دوروز باقی مانده همه چیز بهبود یابد، هرچند، سالی که نکوست از بهارش پیداست )
روز گذشته خبرنگاران ابتدا سرگردان به دنبال هاب رسانه ای بودند. پس از یافتن آن مکان و دریافت آی دی کارتی که برای برخی صادر شده بود و برای برخی دیگر به صورت دستی نوشته شد، با گرفتن بن غذا راهی سالن غذاخوری شدند. سالنی که عده ای آن را پیدا کردند و عده ای نیز از خوردن غذا صرف نظر کردند و راهی سالن همایش ها شدند اما هنگام مراجعه به درب اصلی، نیروهای حراست مانع ورود آنها شدند زیرا ظرفیت سالن اندک بود. خبرنگارانی که برای تهیه پوشش خبری آمده بودند، مجبور شدند به انتظار بیاستند. در نهایت با کلی اصرار و مطالبه حق خود(باکمی سرو صدا)، موفق شدند به سالن اصلی این رویداد ورود پیدا کنند و به صورت ایستاده به تهیه گزارش خودشان بپردازند.البته که این بی احترامی به اصحاب رسانه مدتی است در بسیاری از محافل مرسوم شده است.
از آی دی کارت های نصفه و نیمه صادر شده تا بی نظمی در راهنمایی و بی اطلاعی دست اندرکاران این نمایشگاه نه چندان دارای محتوا گرفته تا پنل هایی که هیچ اطلاع رسانی و سامان و مخاطبی نداشت؛ همه و همه نشان از بی نظمی و عدم مدیریت یک نمایشگاه به ظاهر بین المللی را می داد که تنها قرار بر برگزاری آن بوده و هدفی در حوزه معرفی زیست بوم نواوری و فناوری کشور نداشته است.
اگر نگاهی به غرفه کشورهای خارجی که قرار بود به نمایشگاه بیایند تا شاید باب سرمایه گذاری برای فناوران مان باشند بیاندازیم جز دو میز و چند صندلی شاید تنها یک غرفه دار آنهم، هم وطن در آن به چشم می خورد.
در این نمایشگاه از دانشگاه ها و پارک هایی که هاب اصلی حوزه فناوری و ایده و استارتاپ ها هستند آنچنان اسمی به چشم نمی خورد. متاسفانه در این میان روابط عمومی و تیم هماهنگی این نمایشگاه به ضعیفترین شکل ممکن تا به امروز عمل کرده است و ظاهرا به خوبی در جریان موضوعات و مسائل مربوط به نمایشگاه نبوده اند.
زیست بوم نوآوری ایران زیر سقفی در حال رخ نشان دادن است که می ترسیم روی سرمان خراب شود، در حالی که نوآورانی در این کشور در حال کار هستند که نادیده گرفته شده اند و اگر هزینه برگزاری این نمایشگاه تسهیلاتی برای آنان می شد،سود بیشتری داشت.
برگزاری چنین نمایشگاه هایی با هزینه هایی کلان که به گزاف خرج هایی دارد، در شرایط اقتصادی کشور که مردم دچار مشکلات عدیده ای هستند،آن هم اگر بی اثر و بی کیفیت باشد چیزی جز صدای طبلی پرهزینه و توخالی نیست.
جهانی که با هوش مصنوعی در حال رشد و دگرگونی است با این مدل برگزاری نمایشگاه ها چنان رابطه خوبی برقرار نخواهد کرد. پس بهتر است رویداد اینوتکس برای سال های آینده به بهترین شکل و با مدیریتی بهتر برگزار شود یا مانند بسیاری از نمایشگاه ها دست از کار بکشد تا چهره علم و فناوری کشورمان را حداقل برای خودمان زشت تر نکنیم.