به گزارش وکنا، به نقل از زومیت، فرشاد خونجوش، رئیس هیئتمدیره ابردراک عدم دسترسی به قانونگذار را چالش اصلی صنعت آیتی شهرستانها میداند.
فرشاد خونجوش فعال حوزهی فاوا در یادداشتی که در وب سایت سازمان نصر تهران منتشر شده از تفاوتهای ساختار مطالبات آیتی در تهران و شهرهای دیگر گفته است. به گفتهی او در شهرستانها ساختاری که بر اساس آن ارتباط با قانونگذار برقرار شود شکل نگرفته است.
او تاکید کرده که ساختارها در شهرستانها گسترشیافته یا پیشرفته نیستند، بلکه ابتداییاند و نیاز به حمایت دارند. همچنین یکی از راههای پیگیری مطالبات استفاده از مسیرهای قانونی است و ارتباطات درحوزه قانونگذاری با قانونگذاران اهمیت دارد. هرچه دسترسی به قانونگذار بیشتر باشد امکان ارتباط موثر و حل مسئله سریعتر اتفاق میافتد.
در ادامه این یادداشت آمده است:
«یکی از این چارچوبها ارتباط با افراد قانونگذار مانند نمایندگان مجلس یا نمایندگان شورای شهر است که بهنوعی مسیر را تسهیل میکنند. این موضوع در شهرستانها تاکنون بهاندازه کافی قدرت نگرفته و چنین ساختاری که بتوان با قانونگذار ارتباط برقرار کرد شکل نگرفته است درصورتیکه این موضوع در پایتخت از طریق شورای صنفی میسر است.
از سوی دیگر بسترهای اصلی در حوزه نرمافزار و کامپیوتر در تهران مستقر هستند و با توجه به ارتباطی که شرکتهای بزرگ در تهران با وزارتخانهها دارند نیازهای صنعت سریعتر به آنها منتقل میشود. این ارتباطات به این شکل در شهرستان وجود ندارد به عبارتی بهنوعی که در تهران ارتباطات روغنکاری شده در شهرستانها این اتفاق نیفتاده است. حتی نمایندگان ما در شهرستانها اکثر اوقات کار با شرکتهای تهرانی را به شرکتهای شهرشان ترجیح میدهند. همچنین این امکان که شرکتهای کوچکتر به شرکتهای بزرگتر مستقر درون استان تکیه کنند و از امکانات آنها بهرهمند شوند وجود ندارد چراکه شرکتهای بزرگ در سطح استان مثل پالایشگاه پتروشیمی و شهرداری کمتر از نیروهای استانی استفاده میکنند.
موضوع دیگر بحث تسهیلات و نیازهای اصناف صنعت آیتی است. برای مثال اغلب تسهیلاتی که تعریفشدهاند ازجمله استفاده از منازل شخصی برای شرکتها یا بحث مالیات شرکتهای دانشبنیان و موضوعات بیمهای که وجود دارد عملاً در شهرستان تعریف نشدهاند و فردی که بتواند این دست از مشکلات را حل کند وجود ندارد یا حتی در مورد تسهیلات حوزه وام که برای کمک به شرکتهای دانشبنیان در نظر گرفتهشده به علت دوری از مرکز و عدم امکان جلسات با کارشناسانی که تعیینکننده اعطای این وام هستند بهسختی وجود دارد.
از طرفی ارتباطات درون صنفی در شهرستانها بهخوبی شکل نگرفته درنتیجه چند شرکت قدیمی، تصمیمگیر هستند و شرکتهای جوانتر نتوانستهاند با سایر شرکتها ارتباط بگیرند، حتی با صنفی که در آن قرار دارند. عدم ارتباطات و جلسات مستمر در بین افرادی که در صنف هستند باعث عدم حل مشکلات و بیبهرگی از حمایتهای صنف شده، همچنین موجب بیاطلاعی افراد و شرکتها از دایره خدمات شرکتهای مستقر در شهرستانها شده است.»
