به گزارش وکنا به نقل از سینا پرس احتمالا تاکنون این تجربه را داشته اید که هنگام افتادن از یک ارتفاع، احساس کنید همه چیز روی دور کند قرار گرفته یا ممکن است دیده باشید که وقتی یک شیء از جایی می افتد، لحظه ای همه چیز در دید فرد تماشاچی متوقف شده و با سرعت کمتری رخ می دهد. در این میان پرسشی که مطرح می شود این است که دلیل این برداشت چیست؟
مطالعات متعددی نشان داده است که ذهن انسان و بسیاری از حیوانات در تخمین مدت زمان کوتاه بسیار قدرتمند است و همین موضوع باعث شده روانشناسان استنباط کنند که ما باید نوعی ساعت درونی داشته باشیم. یکی از نظریه های تاثیرگذار در مورد نحوه عملکرد ساعت درونی این است که این سیستم مانند یک سامانه ضربان ساز است که پالس ها را به طور مشخصی درک می کند. این پالس ها در یک سیستم عصبی انباشته جمع شده و ما را قادر به درک گذر زمان می کند.
اگر چه این سیستم در انسان تا حد زیادی قدرتمند عمل می کند اما حقیقت موضوع این است که ساعت درونی ما هنوز از کامل بودن فاصله زیادی داشته و عوامل زیادی بر نحوه عملکرد آن تأثیر می گذارد. از منظر علمی، این ساعت درونی حس ذهنی ما از زمان را تحریف می کند. یک توضیح رایج برای پدیده فوق الذکر این است که این امر از طریق افزایش یا کاهش سرعت انتشار پالس ها در ذهن ما اتفاق می افتد.
برای درک بهتر این موضوع می توانیم تجربه شما از زمین خوردن را در نظر بگیریم، تجربه ای که بیشتر مردم آن را ترسناک می دانند. تحقیقات نشان میدهد که وقتی می ترسیم، سیستم ضربان ساز عصبی ما به حالت بیش فعالی وارد شده و پالس ها را سریع تر آزاد می کند. این امر منجر به صدور پالس های بیشتری در سیستم عصبی زمان سنج ما شده و در نتیجه تخمین بیش از حد زمان سپری شده را حس می کنیم.
فرض کنید از یک راه پله به پائین می افتید و زمان سقوط شما پنج ثانیه در دنیای واقعی است ولی اگر پالس های تخمین ذهنی زمان در سیستم عصبی شما سریع تر عمل کند، ممکن است حس کنید که این مدت برای شما هفت ثانیه گذشته است. به عبارت دیگر، زمان در شرایط فوق طولانی تر از آنچه هست، به نظر می رسد و دقیقا به همین دلیل است که شما آن را به عنوان تجربه کند شدن گذر زمان درک می کنید.
برای بررسی بهتر این مساله، دانشمندان اثرات فوق را با داروها در ذهن افراد بازسازی کرده اند. در این شرایط مشخص شد محرک هایی که بر انگیختگی را افزایش می دهند منجر به تخمین بیش از حد گذر زمان شده در حالی که دارو هایی مانند آرام بخش ها که برانگیختگی را کاهش می دهند، معمولاً منجر به دست کم گرفتن مدت زمان سپری شده می شوند.
ممکن است متوجه شده باشید که در فیلم های اکشن مانند مرد عنکبوتی، قهرمان فیلم اغلب زمان را در طول یک رویداد دراماتیک و با صحنه آهسته تجربه می کند. در دنیای واقعی اما این موضوع امکان پذیر نیست و این کند شدن گذر زمان تنها یک برداشت ذهنی است و نتایج یک مطالعه در سال ۲۰۰۷ نشان داد که این فرایند در دنیای واقعی رخ نمی دهد. طی این مطالعه محققین توانایی داوطلبان را برای درک تصویری که به سرعت در حال حرکت بودند، آزمایش کردند. در این شرایط داوطلبان احساس کردند که زمان کند شده است، اما این احساس به آن ها کمکی نکرد تا تصویر را درک کنند.
مترجم: رضوان خندان
منبع: sciencefocus
