به گزارش وکنا، لابد شما هم در طول زندگی خود متوجه شده اید که زمان در برخی مواقع_مثلا وقتی در کنار دوستانمان هستیم_ سریعتر میگذرد و در برخی مواقع_مثلا در صف نانوایی_کند تر میگذرد.
دانشمندان و فیلسوفان به طور یکسان مدت‌هاست به این فکر کرده‌اند که چگونه زمان می‌تواند بسته به رویداد، به‌صورت سریع یا کند بگذرد.
یک مطالعه جدید بخشی از مغز را مشخص کرده است که این درک در آن اتفاق می افتد _ حداقل در جوندگان.
محققان دانشگاه آکسفورد و دانشگاه کالج لندن در بریتانیا و همچنین بنیاد Champalimaud در پرتغال در آزمایش‌هایی روی موش‌ها دریافتند که کاهش سرعت یا افزایش سرعت فعالیت در این ناحیه مغز، نحوه قضاوت حیوانات را در مورد زمان تغییر می‌دهد.
این آزمایش‌ها روی بخش عمیقی از مغز به نام جسم مخطط(Striatum) متمرکز شد که با برنامه‌ریزی حرکتی و عملی و تصمیم‌گیری مرتبط است. همچنین از تغییرات جزئی دما برای تنظیم فعالیت عصبی جسم مخطط استفاده شد.
موش ها برای تجزیه و تحلیل درک خود از زمان مورد آزمایش قرار گرفتند. (Monteiro و همکاران، Nature Neuroscience، ۲۰۲۳)
محققان از ایمپلنت ها برای گرم کردن یا خنک کردن مغز موش ها استفاده کردند. تجزیه و تحلیل تحت بیهوشی نشان داد که فعالیت مغز در بخش جسم مخطط با افزایش دما سرعت می‌گیرد و با کاهش دما کاهش می‌یابد.
هنگامی که موش‌ها هوشیار بودند، همین تغییرات در دما و فعالیت مغز با ادراک تغییر یافته از زمان در آزمایش‌هایی نشان داده شد.
پس یک جسم مخطط(Striatum) گرمتر و سریعتر به این معنی بود که زمان با سرعت کمتری می گذشت و سردتر و کندتر به این معنی بود که زمان سریعتر می گذشت.
با این حال، تغییرات دما (و تغییرات الگوی مغز بعدی) روی سرعت حرکت موش‌ها تأثیری نداشت – فقط روی سرعتی که آنها تصمیم گرفتند حرکات را آغاز کنند تاثیر داشت.
به نظر می رسد که درک سرعت گذر زمان و سرعت حرکت باید توسط دو بخش مختلف مغز انجام شود.
به عبارت دیگر، جسم مخطط زمان تاب خوردن راکت تنیس را کنترل می کند، در حالی که ناحیه دیگری از مغز سرعت چرخش واقعی را کنترل می کند. محققان می گویند که ناحیه دیگر می تواند مخچه باشد، منطقه ای که با کنترل و هماهنگی حرکتی مرتبط است.
ما همیشه از زمان استفاده می‌کنیم، و هنگامی که حس ما از آن مختل می‌شود – مانند پارکینسون برای مثال – حرکت و ادراک تحت تأثیر قرار می‌گیرد. نتایج این مطالعه به مکانیسم‌های درونی مغز در پستانداران مایل است.
مونتیرو می گوید: رازهای زیادی برای کشف وجود دارد. “چه مدارهای مغزی در وهله اول این امواج زمان‌‌سنجی فعالیت را ایجاد می‌کنند؟ چه محاسباتی، غیر از حفظ زمان، ممکن است انجام دهند؟ چگونه به ما کمک می‌کنند تا با محیط خود سازگار شویم و هوشمندانه پاسخ دهیم؟”
این تحقیق در Nature Neuroscience منتشر شده است.
ترجمه سام آریامنش
کانال: افق رویداد
