به گزارش وکنا، به نقل از سیناپرس، انسان شناسان کامل ترین شجره نامه عصر حجر را که هفت نسل از خویشاوندان انسان را شامل می شود، گردآوری کرده اند. مطالعات ژنتیکی بقایای دهها نفر در یک محل دفن در فرانسه، بینشهای شگفت انگیزی را در مورد پویاییهای خانوادگی و اجتماعی آن زمان نشان می دهد.
به گزارش سیناپرس، این محل دفن معروف به Gurgy Les Noisats، بین ۶۳۰۰ تا ۶۷۰۰ سال پیش در دوره نوسنگی، زمانی که انسان شروع به سکونت در جوامع کشاورزی محلی کرد، قدمت دارد. درون یک سری از گورها بقایای ۱۲۸ نفر شناسایی شده است و فقدان هر گونه بنای تاریخی یا گنجینه ای نشان می دهد که آنها عام مردم آن زمان بوده اند.
برای مطالعه جدید، محققان موسسه انسان شناسی تکاملی ماکس پلانک ژنوم ۹۴ فرد مدفون در این گور را تجزیه و تحلیل کردند تا درختان خانوادگی روابط خود را بسازند. این تیم طیفی از عوامل مختلف مانند سن در هنگام مرگ، جنسیت ژنتیکی، نسبت ایزوتوپ استرانسیوم که نشان دهنده مناطق مبدا و الگوهای مهاجرت است و داده های دی ان ای کروموزوم میتوکندریایی و Y که به ترتیب نشان دهنده دودمان مادر و پدر است را بررسی کردند. از این طریق، دانشمندان توانستند ۱۲ فرد را در طول پنج نسل در یک شجره خانوادگی و در دیگری، ۶۴ نفر را در طول هفت نسل به هم متصل کنند.
استفان روتیه (Stéphane Rottier) پژوهشگر مسئول این مطالعه، گفت: از ابتدای حفاری، شواهدی از کنترل کامل فضای تدفین و تنها تعداد بسیار کمی از تدفینهای همپوشانی پیدا کردیم، که نشان می داد این مکان توسط گروهی از افراد نزدیک به هم یا حداقل توسط افرادی که با هم آشنا هستند، مدیریت می شود.
روتیه در ادامه افزود: داده ها بینش های جذابی را در مورد این جامعه عصر حجری نشان داد. نسلها تقریباً همیشه از طریق نسب پدر با نسل قبلی مرتبط بودند، در حالی که زنان بالغ زیادی در آنجا دفن شده بودند که در آن خط پدری مشترک وجود داشت. به گزارش سیناپرس،در عوض، زنان بالغی نیز که در آنجا حضور داشتند، نسبت ایزوتوپ استرانسیوم داشتند که نشان می داد از جای دیگری مهاجرت کرده اند. به طور کلی این اطلاعات نشان می دهد که این گروه پدرمحلی را تمرین می کردند، یک ساختار اجتماعی که در آن مردان معمولاً در تمام زندگی خود در یک اجتماع زندگی می کنند در حالی که زنان به جامعه شریک زندگی خود می روند.
جالب توجه است، زنانی که در بزرگسالی به جامعه پیوستند، فقط از فاصله دور با هم مرتبط بودند و نسبت ایزوتوپ استرانسیوم متفاوتی داشتند که نشان می دهد گروههای متعددی در مناطق همسایه در حال ملاقات و تبادل اعضا بودند.
او افزود: همچنین مشخص شد که خواهر و برادرهایی که در گور دفن شده بودند با هر دو والدین خود مشترک هستند. هیچ خواهر و برادر ناتنی شناسایی نشد که نشان می دهد جامعه تک همسری است.
به نظر می رسد داده های ژنتیکی منشأ و پایان استفاده از سایت توسط خانواده را نشان می دهد. بزرگترین شجره خانوادگی را می توان به مردی ردیابی کرد که بقایای او در یک رسوب ثانویه در قبر یک زن پیدا شد، که نشان می دهد استخوان های او از مکان دیگری آورده شده است. به گفته دانشمندان، این نشان می دهد که او برای خانواده اهمیت زیادی داشته است. به گزارش سیناپرس، حتی جالبتر اینکه در چند نسل اول هیچ کودک یا نوجوانی در این مکان دفن نشده بود، در حالی که در چند نسل گذشته هیچ دفن بزرگسالی مشاهده نشد. این موضوع نشان می دهد که خانواده قبل از رفتن به مکان جدید، فقط سه تا چهار نسل به طور فعال از محل دفن استفاده کردند.
شرح کامل این تحقیق در مجله تخصصی Nature منتشر شده است.
