به گزارش وکنا– مارتین هایدگر از مهمترین اندیشه ورزان و فلاسفه معاصر به حساب میآید که در پیدایش و تولد جریانهای مهم فلسفی نقش اساسی داشت. از نظر این اندیشمند آلمانی، رسالت اصلی انسان، حقیقتجویی و احیای ارزشهای انسانی چون حس همدردی و برادری است. نحوه نگاه هایدگر به موضوعات کهن و جدید سبب گرایش فلاسفه ایرانی به او شد.
هایدگر الهیات را از سال ۱۹۰۹ در دانشگاه فرایبورگ آغاز کرد و بعد از آن به فلسفه روی آورد. فعالیتش همواره تحت تأثیر استادش ادموند هوسرل بود. از مهمترین کتابهای او در فلسفه اثر هستی و زمان است. او در این کتاب به نقد تاریخ فلسفه غرب که به تعبیر هایدگر همان تاریخ متافیزیک است، پرداختهاست و در پی طرح افکندن هستیشناسی تازهای است که خود آن را هستیشناسی بنیادین میخواند؛ چرا که نزد او تاریخ متافیزیک، تاریخ غفلت از وجود و افتادن در ورطه موجود انگاری است. مقصود هایدگر از این تعبیر آن است که تاریخ کنونی فلسفه، با خلط موجودشناسی و وجودشناسی، از شناخت وجود به معنای اصیل آن بازمانده است.
مارتین هیدگر، فیلسوف شهیر آلمانی بهدلیل پژوهشهای عمیق فلسفی و نگاه انتقادی که نسبت به غرب مدرن داشت، همواره مباحثش در محافل فکری، علمی و رسانهای گرم بوده است.
در ادامه گفتگوی راهب بودایی با مارتین هایدگر را در مورد سردرگمی غرب در ارتباط با جهان خواهیم دید.
